Asset Publisher
Deklaracja Dostępności
Lasy Państwowe zobowiązują się zapewnić dostępność swoich stron internetowych zgodnie z ustawą z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych. Oświadczenie w sprawie dostępności ma zastosowanie do stron jednostek LP w domenie: .lasy.gov.pl
Data publikacji strony internetowej: 2012.07.01
Data ostatniej dużej aktualizacji: 2019.03.06
Strona internetowa jest częściowo zgodna z ustawą o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych z powodu niezgodności lub wyłączeń wymienionych poniżej:
- brak alternatywy dla treści nietekstowych (filmy, nagrania dźwiękowe, obrazy fotograficzne, grafiki i infografiki);
- na stronie występują elementy o niewystarczającym minimalnym kontraście.
Oświadczenie sporządzono dnia 2020.07.20 r. Deklarację sporządzono na podstawie samooceny przeprowadzonej przez podmiot publiczny.
Na stronie internetowej można korzystać ze standardowych skrótów klawiaturowych.
Informacje zwrotne i dane kontaktowe
W przypadku problemów z dostępnością strony internetowej prosimy o kontakt. Osobą odpowiedzialną jest Pan Marek Matecki: tel. 22 185 53 63; email: dostepnosc.cyfrowa@lasy.gov.pl). Tą samą drogą można składać wnioski o udostępnienie informacji niedostępnej oraz składać skargi na brak zapewnienia dostępności.
Każdy ma prawo do wystąpienia z żądaniem zapewnienia dostępności cyfrowej strony internetowej, aplikacji mobilnej lub jakiegoś ich elementu. Można także zażądać udostępnienia informacji w formach alternatywnych, na przykład odczytanie niedostępnego cyfrowo dokumentu, opisania zawartości filmu bez audiodeskrypcji itp. Żądanie powinno zawierać dane osoby zgłaszającej żądanie, wskazanie, o którą stronę internetową lub aplikację mobilną chodzi oraz sposób kontaktu. Jeżeli osoba żądająca zgłasza potrzebę otrzymania informacji w formie alternatywnej, powinna także określić formę tej informacji.
Podmiot publiczny powinien zrealizować żądanie niezwłocznie i nie później, niż w ciągu 7 dni. Jeżeli dotrzymanie tego terminu nie jest możliwe, podmiot publiczny niezwłocznie informuje o tym, kiedy realizacja żądania będzie możliwa, przy czym termin ten nie może być dłuższy niż 2 miesiące. Jeżeli zapewnienie dostępności nie jest możliwe, podmiot publiczny może zaproponować alternatywny sposób dostępu do informacji.
W przypadku, gdy podmiot odmówi realizacji żądania zapewnienia dostępności lub alternatywnego dostępu do informacji, można złożyć skargę na takie działanie.
Po wyczerpaniu wszystkich możliwości skargę można przesłać także do Rzecznika Praw Obywatelskich.
Dostępność architektoniczna
Nadleśnictwo Mircze, ul. Hrubieszowska 55, 22-530 Mircze
Siedziba Nadleśnictwa Mircze znajduje się w jednym budynku.
Budynek posiada dwie kondygnacje użytkowe, w budynku może przebywać jednocześnie ok. 60 osób. Standardowe godziny przebywania pracowników na terenie budynku to godziny 7:00 -15:00.
Wejście główne do budynku znajduje się od strony ulicy Hrubieszowskie 55. Wyjście usytuowane jest na poziomie czterech schodków przed drzwiami głównymi.
Wejście techniczne jest niedostępne dla osób nieuprawnionych (spoza Nadleśnictwa Mircze).
Pojazdy parkowane są na ogólnodostępnym parkingu przy budynku. Przed budynkiem jest wyznaczone miejsce postojowe dla osób niepełnosprawnych.
Przed wejściem głównym znajduje się pochylnia/podjazd dla wózków dla osób niepełnosprawnych. Wejście główne prowadzi do holu.
Poruszanie się przez osoby niepełnosprawne jest możliwe tylko na parterze. Nie ma możliwości poruszania się przez osoby niepełnosprawne na wyższym poziomie.
Drzwi i przejścia posiadają nominalną szerokość 90 cm, umożliwiającą skorzystanie z przejścia przez osoby niepełnosprawne.
Korytarze przebiegają przez długość całego piętra. Wejścia do pomieszczeń biurowych nie posiadają progów.
W budynku na parterze znajduje się toaleta przystosowana dla osób niepełnosprawnych.
W budynku nie ma szczególnych oznaczeń ani systemów dźwiękowych ułatwiających poruszanie się osobom niewidomym i słabowidzącym.
W budynku można poruszać się z psem asystującym.
W budynku nie ma pętli indukcyjnych. Budynek obsługiwany jest przez pracowników posługujących się językiem polskim. Wśród pracowników nie ma tłumacza języka migowego.
W celu ułatwienia rozstrzygnięcia danej sprawy bądź ustalenia terminu spotkania wskazany jest kontakt telefoniczny pod nr +48 84 6519002 lub e-mailowy na adres: mircze@lublin.lasy.gov.pl
Asset Publisher
Asset Publisher
Poznaj polskie płazy i gady
Poznaj polskie płazy i gady
Żaba wodna fot. M. Białobrzeska-Stańko
Zaskroniec ze swoją ofiarą - ropuchą zieloną
Żmija zygzakowata fot. M. Białobrzeska-Stańko
Spotykamy je nie tylko w lasach, ale również ogrodach, parkach i w miastach, a większość z nich związana jest ze środowiskiem wodnym.
Ze względu na zmiennocieplność tych zwierząt płazy i gady to najmniej liczne gromady kręgowców w Polsce. Na terenie kraju występują sprzyjające warunki życia dla zaledwie 19 gatunków płazów oraz 9 gatunków gadów.
Wśród krajowych gatunków gadów wyróżniamy węże, jaszczurki (w tym padalca – jaszczurkę beznogą) oraz żółwie, natomiast płazy reprezentowane są przez żaby, ropuchy, oraz płazy ogoniaste takie jak traszki, czy salamandra plamista.
Wszystkie gatunki herpetofauny (czyli płazów i gadów żyjących na danym terenie) w Polsce podlegają ochronie prawnej. Zabronione jest zatem niszczenie miejsc ich rozrodu oraz regularnego przebywania oraz umyślne zabijanie, chwytanie i przetrzymywanie zwierząt.
Infografika wyk. Ewa Szary RDLP Lublin
Ogromnym zagrożeniem dla tej grupy zwierząt jest zanikanie siedlisk związane z zanieczyszczeniem środowiska oraz przekształceniem terenów rolniczych. Nie można zapominać, że płazy są związane głównie ze środowiskiem wodnym, bez którego nie są w stanie przystąpić do rozmnażania. Śródlądowe zbiorniki wodne ulegają zanieczyszczeniom, poprzez spływanie sztucznych nawozów z wodami opadowymi do cieków wodnych. Istotnym zagrożeniem jest również obserwowane od kilkunastu lat zjawisko obniżenia poziomu wód gruntowych, które prowadzi do wysychania m.in. śródleśnych oczek wodnych i terenów bagiennych.
Zagrożeniem dla gadów jest przede wszystkim zubożenie w naturalnym środowisku miejsc, w których mogą się wygrzewać. Do miejsc takich należą m.in. sterty kamieni, miedze oraz ugory. Kolejnym zagrożeniem dla herpetofauny są kolizje z pojazdami na drogach, które często przecinają ich ścieżki migracyjne. Czasem w okresie migracji wzdłuż dróg rozstawiane są płotki z siatki, dzięki którym płazy nie wchodzą na drogi. Płazy te są wybierane i przenoszone na drugą stronę drogi.
Dla szczególnie zagrożonych gatunków, jak żółw błotny, prowadzi się ochronę czynną. Polega ona na zabezpieczaniu jaj złożonych przez samicę specjalną siatką uniemożliwiającą zjedzenie jaj przez drapieżniki. Więcej na ten temat mogą Państwo przeczytać na stronie internetowej Nadleśnictwa Chełm.
Płazy nie posiadają ostrych pazurów i zębów, ani łusek. Wykształciły za to inne mechanizmy obronne do których należą: ubarwienie maskujące (występuje m.in. u nadrzewnej żaby - rzekotki drzewnej, której ubarwienie niemal zlewa się z liśćmi), trująca wydzielina skóry (występuje u większości płazów), dzięki której stają się mało atrakcyjną zdobyczą dla większości drapieżników (wyjątki np. bocian oraz zaskroniec -fot.). Niektóre płazy np. grzebiuszki potrafią się nadymać dzięki czemu wydają się większe i zniechęcają łowcę. Żaby oraz rzekotki potrafią także uciekać przed oprawcą – skacząc nawet na 2 metry!
Bardziej zwinne od płazów sa gady - dzięki czemu w razie zagrożenia zabierają się do ucieczki. Wszytskie polskie jaszczurki, gdy zostaną złapane za ogon potrafią go odrzucić, dzięki czemu odwracają uwagę drapieżników i zyskują szansę na przeżycie. Stracony ogon z biegiem czasu odrasta. Węże m.in. zaskroniec w chwili zagrożenia unosi przednią część ciała oraz potrafi oblać prześladowcę cuchnącą wydzieliną. Węże często budzą niechęć człowieka wywołaną obawą ukąszenia. Dodać należy, że wszystkie polskie gady potrafią ukąsić. Jednak jedynie żmija zygzakowata posiada jad, który może być niebezpieczny dla dzieci oraz osób chorujących na serce. Pamiętajmy jednak, że żmija atakuje w ostateczności, gdy nie ma możliwości ucieczki (np. zostanie nadepnięta). W innych przypadkach nie atakuje ona człowieka.
Zaskroniec zwyczajny fot. Krzysztof Krupa