Asset Publisher
Historia Nadleśnictwa
Dzieje Nadleśnictwa Mircze
W roku 1944 zostało utworzone z lasów prywatnych Nadleśnictwo Dołhobyczów z siedzibą w Uhrynowie, które wg stanu na 1.10.1945 r. miało powierzchnię 6056 ha lasów państwowych.
W roku 1951 miało miejsce wydarzenie określane mianem „korekty granic państwowych". Obszar Polski bogaty w pokłady węgla kamiennego o powierzchni 480 km2, zamieszkały głównie przez ludność polską, został włączony do ZSRR a Polska w zamian otrzymała część dzisiejszych Bieszczad. Również znaczna część lasów Nadleśnictwa Dołhobyczów została przekazana do ZSRR, a siedzibę nadleśnictwa przeniesiono do Mircza. W tym okresie do Nadleśnictwa Mircze włączono część lasów Nadleśnictwa Hrubieszów oraz duże obszary lasów prywatnych. W tym okresie zmieniała się również istotnie powierzchnia nadleśnictwa. W roku 1984 powierzchnia ta wynosiła 6 821 ha.
Największa zmiana powierzchni nadleśnictwa Mircze miała miejsce w 1995 roku, kiedy dokonano korekty granic zasięgu terytorialnego nadleśnictw Mircze i Tomaszów Lubelski.
Z Nadleśnictwa Tomaszów Lubelski zostały przyjęte leśnictwa Telatyn i Tarnoszyn o powierzchni 2 750 ha. Po tej zmianie powierzchnia Nadleśnictwa Mircze (obecnie stan na 01.01.2024 r.) wynosi 9 525,70 ha (w tym leśna 9 258,37 ha).
Nadleśniczowie zarządzający Nadleśnictwem Dołhobyczów a od 1951 roku Nadleśnictwem Mircze:
1. Z. Szczygieł 1945-1948
2. Z. Rząsa 1948-1954
3. R. Żurek 1954-1956
4. J. Włodecki 1957-1958
5. F. Buczak 1959-1961
6. Z. Kwiatkowski 1962-1965
7. M. Bielak 1966-1970
8. A. Mękal 1970-1973
9. A. Blaim 1974-1981
10. A. Michalczuk 1982-2018
11. P. Zawiślak 2018 -2022
12. T. Marzec 2022-2023
13. L. Dmitroca 2023 - do chwili obecnej
Asset Publisher
Obszary HCV i powierzchnie referencyjne - KONSULTACJE SPOŁECZNE
Obszary HCV i powierzchnie referencyjne - KONSULTACJE SPOŁECZNE
W związku z procesem wznowienia certyfikatu FSC zapraszamy do konsultacji społecznych dot. powierzchni HCV oraz powierzchni referncyjnych.
Identyfikacja obszarów oparta jest na podstawie „Krajowych Ram Szczególnych Wartości Ochronnych dla Polski”. Wyróżnia ona następujące szczególne wartości ochronne:
1. HCV 1 – Różnorodność gatunkowa. Koncentracja różnorodności biologicznej z uwzględnieniem gatunków endemicznych oraz gatunków rzadkich i zagrożonych, która jest znacząca na poziomie globalnym, regionalnym lub krajowym.
2. HCV 2 – Ekosystemy i mozaiki na poziomie krajobrazu. Nienaruszone krajobrazy leśne oraz ekosystemy i mozaiki ekosystemów występujące na poziomie krajobrazu, które są znaczące na poziomie globalnym, regionalnym lub krajowym, które dodatkowo zawierają zdolne do przeżycia populacje większości naturalnie występujących gatunków, z ich naturalnym wzorem rozmieszczenia i zagęszczenia.
3. HCV 3 – Ekosystemy i siedliska. Rzadkie lub zagrożone ekosystemy, siedliska lub ostoje.
4. HCV 4 – Kluczowe usługi ekosystemów. Podstawowe usługi ekosystemów w sytuacjach kluczowych, włączając w to ochronę zlewni wodnych i kontrolę erozji wrażliwych gleb i zboczy.
5. HCV 5 – Potrzeby społeczności lokalnych. Miejsca i zasoby o fundamentalnym znaczeniu dla zaspokojenia podstawowych potrzeb społeczności lokalnych lub ludności rdzennej (w zakresie środków do życia, odżywiania, wody) zidentyfikowane poprzez zaangażowanie tych społeczności.
6. HCV 6 – Wartości kulturowe. Miejsca, zasoby, siedliska i krajobrazy o globalnym lub krajowym znaczeniu kulturowym, archeologicznym lub historycznym i/lub kluczowym znaczeniu kulturowym, ekologicznym, ekonomicznym lub religijnym/uświęconym dla tradycyjnej kultury lokalnych społeczności lub ludności rdzennej, zidentyfikowane poprzez zaangażowanie tych społeczności lub ludności rdzennej.
Powierzchnie referencyjne to fragmenty jednostki gospodarowania wyznaczone w celu zachowania lub przywrócenia ekosystemu, który naturalnie występowałby w tym regionie geograficznym. Wyznaczanie powierzchni referencyjnych jest wymogiem Certyfikatu Gospodarki Leśnej FSC.
Konsultacje mają charakter ciągły do dnia 31.01.2025 r. Formularze zgłoszeniowy znajduje się w materiałach do pobrania.
