Wydawca treści Wydawca treści

Skąd się bierze drewno

Zaspokojenie naszego zapotrzebowania na drewno i zapewnienie trwałości lasów nie są sprzecznymi interesami. Drewno w Polsce jest naturalnym bogactwem, które jest całkowicie odnawialne.

Gwarantuje to wielofunkcyjna, zrównoważona gospodarka leśna, prowadzona przez Lasy Państwowe, opiekujące się 77,5 proc. polskich lasów (największa w Unii Europejskiej organizacja zarządzająca lasami publicznymi).

Leśnicy pozyskują drewno w granicach wyznaczonych przez standardy ekologicznej gospodarki, badania naukowe i 10-letnie plany urządzenia lasu, zatwierdzane przez ministra środowiska – średnio do 55–60 proc. drewna, które przyrasta w lesie; cała reszta zwiększa zapas na pniu. Dlatego nasze zasoby drewna rosną z roku na rok i są już dwukrotnie większe niż pół wieku temu. Wynoszą 2,4 mld m sześc., w tym w Lasach Państwowych – blisko 1,9 mld m sześc., co czyni je piątymi co do wielkości w Europie. Kupując drewno lub produkty z drewna z Lasów Państwowych, mamy pewność, że surowiec został pozyskany w sposób niezagrażający przyrodzie.

Również zasobność drzewostanów w lasach zarządzanych przez PGL LP stale rośnie. W roku 1991 wynosiła 190 m sześc./ha, a 20 lat później, w 2011 r. – już 254 m sześc./ha. Według międzynarodowych statystyk polskie lasy zaliczają się pod tym względem do czołówki europejskiej, charakteryzując się ponaddwukrotnie wyższą przeciętną zasobnością niż pozostałe lasy Starego Kontynentu.

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania.
 
Głównym dostawcą surowca na polski rynek są Lasy Państwowe, które pokrywają ponad 90 proc. zapotrzebowania krajowego przemysłu i mieszkańców. Aby zaspokoić rosnący popyt, leśnicy zwiększają pozyskanie drewna: od 1990 r. wzrosło ono przeszło dwukrotnie – do ponad 35 mln m sześc. Ponieważ jednocześnie rośnie powierzchnia lasów, a przede wszystkim ich zasobność, naukowcy oceniają, że Lasy Państwowe będą mogły zwiększyć pozyskanie drewna do 40 mln m sześc. w 2030 r. i 45 mln m sześc. w połowie stulecia.

Warto pamiętać, że przychody Lasów Państwowych w ponad 90 proc. pochodzą właśnie ze sprzedaży drewna. To zapewnia im samodzielność finansową i umożliwia wykonywanie licznych zadań na rzecz polskich lasów i ich użytkowników bez korzystania z pieniędzy podatników (inaczej niż w wielu innych krajach Europy).

Zwiększają się nie tylko nasze zasoby drewna, lecz także powierzchnia lasów. W połowie XX w. zajmowały nieco ponad jedną piątą obszaru Polski, a dziś już niewiele mniej niż jedną trzecią. Lasy Państwowe pozyskują drewno, ale w tym samym czasie odnawiają drzewostany i zalesiają dotychczasowe nieużytki. Co roku leśnicy sadzą aż 500 mln nowych drzew, czyli średnio… 57 tys. na godzinę.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Położenie

Położenie

Nadleśnictwo Mircze znajduje się na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie. Zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 98 324 ha.

    Na tej powierzchni jest wg stanu na 1.01.2019 r. 10 615 ha lasów z tego 87,1 % Lasów Państwowych oraz 12,9% lasów innych własności. Wprowadzenie programów zalesiania gruntów zbędnych i nieprzydatnych do produkcji rolnej powoduje, że powierzchnia lasów prywatnych powoli, ale systematycznie w ostatnich latach ulega powiększeniu. Lasy Nadleśnictwa Mircze są bardzo rozproszone i tworzą ok. 150 kompleksów. Największy kompleks zwartego lasu – Lasy Dołhobyczowskie zajmują 1 729 ha (1 420 ha Leśnictwo Dołhobyczów oraz 309 ha lasy niepaństwowe). Pod względem administracyjnym Nadleśnictwo Mircze położone jest w obrębie dwóch powiatów województwa lubelskiego: Hrubieszów oraz Tomaszów Lubelski.
Pod względem regionalizacji przyrodniczo-leśnej tereny te leżą w Krainie Małopolskiej, w mezoregionach Zamojsko-Hrubieszowskim i Wyżyny Zachodnio-Wołyńskiej (Zielony R. Kliczkowska A. Regionalizacjia przyrodniczo-leśna Polski 2010). Tutejsze gleby należą w przeważającej części do działu gleb autogenicznych i rzędów: gleby brunatnoziemne i czarnoziemne. Powstały one w warunkach klimatu kontynentalnego i umiarkowanego suchego przy udziale roślinności łąkowo-stepowej i leśno-stepowej. Na tutejszym obszarze przeważa wpływ klimatu kontynentalnego, który charakteryzuje się bardzo upalnym latem oraz mroźną i śnieżną zimą. Występują tu również długie okresy upalne i bezdeszczowe. Jednak ze względu na bardzo dużą pojemność sorpcyjną i retencyjną tutejszych gleb okresy susz fizjologicznych są bardzo rzadkie i nie mają one większego znaczenia. Dlatego też głównym typem siedliskowym jest las świeży, który stanowi 63,3% powierzchni leśnej (Siedliskowy typ lasu TSL – podstawowa jednostka klasyfikacji siedlisk leśnych, gdzie głównymi elementami różnicującymi są żyzność i wilgotność gleby). Głównym gatunkiem lasotwórczym tutejszych lasów jest dąb szypułkowy, który występuje na 50,04% powierzchni, w dalszej kolejności występują: sosna pospolita 14,34%, brzoza (głównie brodawkowata) 13,48%, grab pospolity 11,92%, jesion wyniosły 0,26%, pozostałe 9,96% zajmują: klon jawor, klon zwyczajny, osika, czereśnia ptasia, modrzew europejski, buk zwyczajny i topole.