Wydawca treści
Obszary NATURA 2000
Obszar Natura 2000 "Lasy Dołhobyczowskie"
Obszar Natura 2000 "Lasy Dołhobyczowskie"
Na terenie Nadleśnictwa Mircze zostało zlokalizowanych 9 obszarów NATURA 2000, o łącznej powierzchni ponad 3 000 ha.
Dolina Środkowego Bugu PLB060003
Dolina Środkowego Bugu zajmuje powierzchnię 28 096,55 ha, z czego 7,19 znajduje się na terenie lasów Nadleśnictwa. Obszar stanowi odcinek doliny Bugu między okolicą miejscowości Gołębie, a Terespolem, gdzie rzeka staje się rzeką graniczną. Na całym odcinku rzeka ma naturalny charakter, z licznymi meandrami i starorzeczami. Koryto jest głęboko wycięte, skarpy osiągają kilka metrów wysokości. Dolina rzeki zajęta jest przez łąki, miejscami niewielkie płaty zdegradowanych lasów nadrzecznych, kępy zarośli wierzbowych i pola uprawne. Występują tu co najmniej 22 gatunki ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej, 9 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi oraz bogata flora roślin naczyniowych.
Ostoja Tyszowiecka PLB 060011
Zajmuje ona obszar 11 029,41 ha, z czego 1 419,89 ha na terenie Nadleśnictwa. Rozległy obszar obejmujący cała dolinę rzeki Sieniochy i środkowy odcinek doliny Huczwy. Obniżenia w dolinie wypełnione są torfami występującymi na utworach kredowych lub piaszczystych. Obszar występowania utworów piaszczystych porośnięty jest borami. Na żyźniejszych siedliskach występują lasy grądowe, a na terenach podmokłych olsy. W górnym biegu Sieniochy znajdują się dwa kompleksy stawów rybnych (Dub i Swaryczów), na których prowadzona jest gospodarka rybacka. Duża część torfowisk stale lub okresowo podmokłych jest nieużytkowana i porośnięta turzycowiskami, pozostała zaś to ekstensywnie użytkowane łąki. Na obszarze Ostoi Tyszowieckiej występuje co najmniej 27 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej i 4 gatunki z Polskiej Czerwonej Księgi.
Dolina Szyszły PLH 060042
Obszar ten zajmuje powierzchnię 2 557,20 ha, z czego 552,86 ha położona jest na terenie Nadleśnictwa. Obszar obejmuje dolinę rzeki Szyszły od wsi Zawady po szosę łączącą wsie Dyniska Stare i Dębina. Teren w części użytkowany ekstensywnie (kośne łąki, eksploatacja torfu), w części nieużytkowany. W dolinie tej znajdują się dobrze zachowane, rozległe płaty łąk zmiennowilgotnych. Występuje tu 7 rodzajów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy i 6 gatunków z Załącznika II Dyrektywy. Na obszarze tym występuje co najmniej 15 gatunków ptaków wymienionych w Załączniku I Dyrektywy Ptasiej, w tym dubelt dla którego Dolina Szyszły jest jednym z najważniejszych ostoi w Polsce.
Zachodniowołyńska Dolina Bugu PLH 060035
Ostoja ta zajmuje łączny obszar 1 556,11ha, w tym 3,84 na obszarze Lasów Państwowych. Zajmuje on lewobrzeżne fragmenty doliny Bugu na odcinku, gdzie rzeka przepływa przez Wyżynę Zachodniowołyńską. W dnie doliny występuje mozaika wielogatunkowych, ekstensywnie użytkowanych łąk, zmienno wilgotnych łąk trzęślicowych i płaty lasów łęgowych. Strome zbocza doliny Bugu porastają murawy. Zidentyfikowano 7 rodzajów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy, które łącznie zajmują ponad 60% powierzchni ostoi. Jest to jedno z dwóch stanowisk w Polsce żmijowca czerwonego.
Lasy Mirczańskie PLH 060104
Obszar ten zajmuje na terenie Lasów Państwowych 155,71 ha. Obejmuje on niewielki kompleks leśny na skraju doliny Bugu. Został on wyznaczony dla typowo wykształconego grądu subkontynentalnego w odmianie wołyńskiej. Drzewostany grądowe obfitują w różnorodność gatunków flory i fauny. W lukach i na obrzeżu lasu obszar zawiera niewielkie fragmenty ciepłolubnych dąbrów.
Lasy Dołhobyczowskie PLH 060103
Powierzchnia obszaru wynosi 472,88 ha, z czego 405,12 ha znajduje się na terenie Nadleśnictwa. Obszar składa się z trzech fragmentów kompleksów leśnych w leśnictwach Dołhobyczów i Witków. Na tym obszarze dominuje teren płaski, z drzewostanami otoczonymi przez grunty orne i niewielkie powierzchnie łąk. Obszar wyznaczony w celu ochrony typowo wykształconych grądów subkontynentalnych w odmianie wołyńskiej, który zajmuje 88% powierzchni obszaru. Głównym gatunkiem lasotwórczym jest dąb szypułkowy i grab. Oprócz grądów występują również Łęgi olszowo-jesionowe zajmujące 10% powierzchni. Na występujących fragmentach śródleśnych łąk występują rzadkie gatunki motyli.
Adelina PLH 060084
Ostoja ta zajmuje obszar 483,73 ha, z czego 152,27 ha na terenie Nadleśnictwa. Ostoja położona jest w Kotlinie Hrubieszowskiej (Wyżyna Wołyńska), w sąsiedztwie doliny rzeki Huczwy. Ostoja obejmuje część kompleksu leśnego oraz śródleśne i przyleśne łąki w dolinkach dopływu Huczwy, gdzie występują licznie gatunki rzadkie i chronione m.in. kumak nizinny obuwik pospolity i dwa gatunki motyli z gatunku modraszek.
Tarnoszyn PLH 060100
Obszar ochrony siedlisk Tarnoszyn zajmuje powierzchnię 368,09 ha, w tym 366,21 ha położona jest na terenie Nadleśnictwa. Obszar ten obejmuje grądy subkontynentalne, w których oprócz graba dominuje dąb. Oprócz grądów na terenie obszaru występują łąki trzęślicowe i ciepłolubne dąbrowy. Na tym terenie występuje rzadka chroniona roślina obuwik pospolity. Na terenie obszaru Tarnoszyn występuje co najmniej 8 gatunków ptaków z I załącznika Dyrektywy Ptasiej.
Zlewnia Górnej Huczwy PLB 060035
Obszar ten nie leży na terenie lasów Nadleśnictwa, ale jest położony w jego zasięgu terytorialnym. Powierzchnia 6504,6 ha obejmuje zlewnię górnego biegu rzeki Huczwy oraz dwa kompleksy stawów rybnych. Na terenie obszaru Zlewnia Górnej Huczwy występuje co najmniej 31 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej oraz 3 gatunki z Polskiej Czerwonej Księgi.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Poznaj polskie płazy i gady
Poznaj polskie płazy i gady
Żaba wodna fot. M. Białobrzeska-Stańko
Zaskroniec ze swoją ofiarą - ropuchą zieloną
Żmija zygzakowata fot. M. Białobrzeska-Stańko
Spotykamy je nie tylko w lasach, ale również ogrodach, parkach i w miastach, a większość z nich związana jest ze środowiskiem wodnym.
Ze względu na zmiennocieplność tych zwierząt płazy i gady to najmniej liczne gromady kręgowców w Polsce. Na terenie kraju występują sprzyjające warunki życia dla zaledwie 19 gatunków płazów oraz 9 gatunków gadów.
Wśród krajowych gatunków gadów wyróżniamy węże, jaszczurki (w tym padalca – jaszczurkę beznogą) oraz żółwie, natomiast płazy reprezentowane są przez żaby, ropuchy, oraz płazy ogoniaste takie jak traszki, czy salamandra plamista.
Wszystkie gatunki herpetofauny (czyli płazów i gadów żyjących na danym terenie) w Polsce podlegają ochronie prawnej. Zabronione jest zatem niszczenie miejsc ich rozrodu oraz regularnego przebywania oraz umyślne zabijanie, chwytanie i przetrzymywanie zwierząt.
Infografika wyk. Ewa Szary RDLP Lublin
Ogromnym zagrożeniem dla tej grupy zwierząt jest zanikanie siedlisk związane z zanieczyszczeniem środowiska oraz przekształceniem terenów rolniczych. Nie można zapominać, że płazy są związane głównie ze środowiskiem wodnym, bez którego nie są w stanie przystąpić do rozmnażania. Śródlądowe zbiorniki wodne ulegają zanieczyszczeniom, poprzez spływanie sztucznych nawozów z wodami opadowymi do cieków wodnych. Istotnym zagrożeniem jest również obserwowane od kilkunastu lat zjawisko obniżenia poziomu wód gruntowych, które prowadzi do wysychania m.in. śródleśnych oczek wodnych i terenów bagiennych.
Zagrożeniem dla gadów jest przede wszystkim zubożenie w naturalnym środowisku miejsc, w których mogą się wygrzewać. Do miejsc takich należą m.in. sterty kamieni, miedze oraz ugory. Kolejnym zagrożeniem dla herpetofauny są kolizje z pojazdami na drogach, które często przecinają ich ścieżki migracyjne. Czasem w okresie migracji wzdłuż dróg rozstawiane są płotki z siatki, dzięki którym płazy nie wchodzą na drogi. Płazy te są wybierane i przenoszone na drugą stronę drogi.
Dla szczególnie zagrożonych gatunków, jak żółw błotny, prowadzi się ochronę czynną. Polega ona na zabezpieczaniu jaj złożonych przez samicę specjalną siatką uniemożliwiającą zjedzenie jaj przez drapieżniki. Więcej na ten temat mogą Państwo przeczytać na stronie internetowej Nadleśnictwa Chełm.
Płazy nie posiadają ostrych pazurów i zębów, ani łusek. Wykształciły za to inne mechanizmy obronne do których należą: ubarwienie maskujące (występuje m.in. u nadrzewnej żaby - rzekotki drzewnej, której ubarwienie niemal zlewa się z liśćmi), trująca wydzielina skóry (występuje u większości płazów), dzięki której stają się mało atrakcyjną zdobyczą dla większości drapieżników (wyjątki np. bocian oraz zaskroniec -fot.). Niektóre płazy np. grzebiuszki potrafią się nadymać dzięki czemu wydają się większe i zniechęcają łowcę. Żaby oraz rzekotki potrafią także uciekać przed oprawcą – skacząc nawet na 2 metry!
Bardziej zwinne od płazów sa gady - dzięki czemu w razie zagrożenia zabierają się do ucieczki. Wszytskie polskie jaszczurki, gdy zostaną złapane za ogon potrafią go odrzucić, dzięki czemu odwracają uwagę drapieżników i zyskują szansę na przeżycie. Stracony ogon z biegiem czasu odrasta. Węże m.in. zaskroniec w chwili zagrożenia unosi przednią część ciała oraz potrafi oblać prześladowcę cuchnącą wydzieliną. Węże często budzą niechęć człowieka wywołaną obawą ukąszenia. Dodać należy, że wszystkie polskie gady potrafią ukąsić. Jednak jedynie żmija zygzakowata posiada jad, który może być niebezpieczny dla dzieci oraz osób chorujących na serce. Pamiętajmy jednak, że żmija atakuje w ostateczności, gdy nie ma możliwości ucieczki (np. zostanie nadepnięta). W innych przypadkach nie atakuje ona człowieka.
Zaskroniec zwyczajny fot. Krzysztof Krupa