Wydawca treści Wydawca treści

Obszary Chronionego Krajobrazu

Dołhobyczowski Obszar Chronionego Krajobrazu

Został utworzony Rozporządzeniem Wojewody Zamojskiego nr  48 z dnia 17 września 1996 r. Obejmuje on swym obszarem  7 307,5 ha, w tym na terenie Nadleśnictwa Mircze 2 400,81 ha. Został on utworzony w celu zapewnienie równowagi ekologicznej oraz ochrony terenów wyróżniających się  krajobrazowo. Lasy nadbużańskie oraz doliny rzeczne są miejscem rozrodu i bytowania licznych gatunków ptaków oraz zwierzyny. Występują tu gatunki roślin objęte ochroną gatunkową, a szczególności: obuwik pospolity, gnieźnik leśny, kruszczyk szerokolistny, lilia złotogłów i wawrzynek wilczełyko.  Odpowiednie warunki do rozrodu znajdują tutaj rzadkie ptaki drapieżne takie jak orlik krzykliwy. Obserwowano również orzełka włochatego i lęgowe pary bociana czarnego.
Dużą osobliwością tych terenów jest łoś, którego liczebność szacuje się na kilkanaście osobników.

Nadbużański Obszar Chronionego Krajobrazu

Powołany został Rozporządzeniem Wojewody Zamojskiego nr 2 z dnia 20 stycznia 1997 r. Zajmuje powierzchnię 11 970 ha, w tym 221,74 ha na terenie Nadleśnictwa Mircze. Obejmuje on cenne przyrodniczo tereny lewobrzeżnej doliny Bugu, który w przeciągu całej historii stanowił na znacznych odcinkach naturalną granicę państwa i jest taką do dziś. Dzięki temu rzeka zachowała swój naturalny charakter tzn. kręty bieg z licznymi zakolami, starorzeczami i naturalną, bogatą roślinnością. Skupiska starorzeczy rozmieszczone są nie równomiernie. Większość z nich jest płytka i silnie porośnięta roślinnością wodną i szuwarową. Duże powierzchnie zajmują też pastwiska i murawy, z charakterystyczną dla doliny Bugu roślinnością. Pod względem faunistycznym najliczniejszą grupę stanowią ptaki (stwierdzono 96 gatunków). Na uwagę zasługuje występowanie tu gatunków ptaków związanych z korytem dużej, nieuregulowanej rzeki, są to: brodziec piskliwy, jaskółka brzegówka i zimorodek.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Położenie

Położenie

Nadleśnictwo Mircze znajduje się na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie. Zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 98 324 ha.

    Na tej powierzchni jest wg stanu na 1.01.2019 r. 10 615 ha lasów z tego 87,1 % Lasów Państwowych oraz 12,9% lasów innych własności. Wprowadzenie programów zalesiania gruntów zbędnych i nieprzydatnych do produkcji rolnej powoduje, że powierzchnia lasów prywatnych powoli, ale systematycznie w ostatnich latach ulega powiększeniu. Lasy Nadleśnictwa Mircze są bardzo rozproszone i tworzą ok. 150 kompleksów. Największy kompleks zwartego lasu – Lasy Dołhobyczowskie zajmują 1 729 ha (1 420 ha Leśnictwo Dołhobyczów oraz 309 ha lasy niepaństwowe). Pod względem administracyjnym Nadleśnictwo Mircze położone jest w obrębie dwóch powiatów województwa lubelskiego: Hrubieszów oraz Tomaszów Lubelski.
Pod względem regionalizacji przyrodniczo-leśnej tereny te leżą w Krainie Małopolskiej, w mezoregionach Zamojsko-Hrubieszowskim i Wyżyny Zachodnio-Wołyńskiej (Zielony R. Kliczkowska A. Regionalizacjia przyrodniczo-leśna Polski 2010). Tutejsze gleby należą w przeważającej części do działu gleb autogenicznych i rzędów: gleby brunatnoziemne i czarnoziemne. Powstały one w warunkach klimatu kontynentalnego i umiarkowanego suchego przy udziale roślinności łąkowo-stepowej i leśno-stepowej. Na tutejszym obszarze przeważa wpływ klimatu kontynentalnego, który charakteryzuje się bardzo upalnym latem oraz mroźną i śnieżną zimą. Występują tu również długie okresy upalne i bezdeszczowe. Jednak ze względu na bardzo dużą pojemność sorpcyjną i retencyjną tutejszych gleb okresy susz fizjologicznych są bardzo rzadkie i nie mają one większego znaczenia. Dlatego też głównym typem siedliskowym jest las świeży, który stanowi 63,3% powierzchni leśnej (Siedliskowy typ lasu TSL – podstawowa jednostka klasyfikacji siedlisk leśnych, gdzie głównymi elementami różnicującymi są żyzność i wilgotność gleby). Głównym gatunkiem lasotwórczym tutejszych lasów jest dąb szypułkowy, który występuje na 50,04% powierzchni, w dalszej kolejności występują: sosna pospolita 14,34%, brzoza (głównie brodawkowata) 13,48%, grab pospolity 11,92%, jesion wyniosły 0,26%, pozostałe 9,96% zajmują: klon jawor, klon zwyczajny, osika, czereśnia ptasia, modrzew europejski, buk zwyczajny i topole.