Wydawca treści
Obszary Chronionego Krajobrazu
Dołhobyczowski Obszar Chronionego Krajobrazu
Został utworzony Rozporządzeniem Wojewody Zamojskiego nr 48 z dnia 17 września 1996 r. Obejmuje on swym obszarem 7 307,5 ha, w tym na terenie Nadleśnictwa Mircze 2 400,81 ha. Został on utworzony w celu zapewnienie równowagi ekologicznej oraz ochrony terenów wyróżniających się krajobrazowo. Lasy nadbużańskie oraz doliny rzeczne są miejscem rozrodu i bytowania licznych gatunków ptaków oraz zwierzyny. Występują tu gatunki roślin objęte ochroną gatunkową, a szczególności: obuwik pospolity, gnieźnik leśny, kruszczyk szerokolistny, lilia złotogłów i wawrzynek wilczełyko. Odpowiednie warunki do rozrodu znajdują tutaj rzadkie ptaki drapieżne takie jak orlik krzykliwy. Obserwowano również orzełka włochatego i lęgowe pary bociana czarnego.
Dużą osobliwością tych terenów jest łoś, którego liczebność szacuje się na kilkanaście osobników.
Nadbużański Obszar Chronionego Krajobrazu
Powołany został Rozporządzeniem Wojewody Zamojskiego nr 2 z dnia 20 stycznia 1997 r. Zajmuje powierzchnię 11 970 ha, w tym 221,74 ha na terenie Nadleśnictwa Mircze. Obejmuje on cenne przyrodniczo tereny lewobrzeżnej doliny Bugu, który w przeciągu całej historii stanowił na znacznych odcinkach naturalną granicę państwa i jest taką do dziś. Dzięki temu rzeka zachowała swój naturalny charakter tzn. kręty bieg z licznymi zakolami, starorzeczami i naturalną, bogatą roślinnością. Skupiska starorzeczy rozmieszczone są nie równomiernie. Większość z nich jest płytka i silnie porośnięta roślinnością wodną i szuwarową. Duże powierzchnie zajmują też pastwiska i murawy, z charakterystyczną dla doliny Bugu roślinnością. Pod względem faunistycznym najliczniejszą grupę stanowią ptaki (stwierdzono 96 gatunków). Na uwagę zasługuje występowanie tu gatunków ptaków związanych z korytem dużej, nieuregulowanej rzeki, są to: brodziec piskliwy, jaskółka brzegówka i zimorodek.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
Lasy Nadleśnictwa Mircze podlegają Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie. Nadleśnictwo Mircze zarządza gruntami na powierzchni 9505,26 ha (wraz ze współwłasnościami).
Typ siedliskowy lasu określa rolę w produkcji leśnej wszystkich gatunków drzew, które mogą występować w danych warunkach siedliska. Obejmuje zespoły leśne reprezentujące różne stadia sukcesji ekologicznej. Typy siedliskowe lasu mogą się różnić składem florystycznym, strukturą, trwałością, żyznością i wilgotnością gleby, klimatem ukształtowaniem terenu i jego budową geologiczną.
Gleby naszych terenów tzw. lasu świeżego należą do typu brunatnych lub skrytobielicowych.
Ważniejszymi roślinami runa leśnego są: marzanka wonna, żywiec cebulkowy, żonkil zwyczajny, perłówka jednokwiatowa i miejscami czosnek niedźwiedzi. W warstwie podszytowej występują: kruszyna pospolita, leszczyna, trzmielina.
W składzie gatunkowym drzewostanów występują jako gatunki główne dąb a także w granicach zasięgu naturalnego buk oraz jako domieszka: grab, brzoza, lipa, klon, jesion, wiąz i jawor.
Grab tworzy zazwyczaj dolne piętro.
Charakterystyczne jest występowanie gatunków kontynentalnych: turzycy orzęsionej, zdrojówki rutewkowatej oraz roślin azoto i wilgociolubnych: pokrzywy, niecierpka pospolitego, kopytnika, bodziszka cuchnącego, gwiazdnicy wielkokwiatowej, jaskra owłosionego, czartawy pospolitej.
Wiosną kwitną i zawiązują liście tzw. neofity rozwijające kwiaty przed rozwojem liści drzew i krzewów. Jest to głównie zawilec gajowy tworzący białe dywany, przylaszczka, groszek wiosenny i fiołek leśny.
Pozostałe rośliny rozwijają się pod okapem ulistnionych warstw drzew i krzewów.