Wydawca treści
Łowiectwo
Gospodarka łowiecka na terenie Nadleśnictwa Mircze
Zwierzyna żyjąca w stanie dzikim jest własnością Skarbu Państwa. Nadleśnictwo Mircze podzielone jest na 13 obwodów dzierżawionych przez Koła Łowieckie. Generalnie zwierzynę możemy podzielić na zwierzynę tzw. łowną i zwierzynę będącą pod ochroną np. wilki, bobry. Wśród zwierzyny łownej prowadzona jest gospodarka populacjami po to, aby utrzymać właściwą ilość zwierzyny poszczególnych gatunków. Gospodarka oparta jest na rocznym planie łowieckim zatwierdzonym przez Nadleśniczego, opiniowanym przez Wójta Gminy, uzgodnionego z Łowczym Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego. Roczny plan łowiecki obejmuje okres w danym roku od 1 kwietnia do końca marca roku następnego. Na terenie naszego nadleśnictwa występują jedynie obwody tzw. polne. Trzeba wiedzieć, że lesistość tego terenu z uwagi na żyzne gleby wynosi jedynie 10%, biorąc pod uwagę, że lesistość w województwie lubelskim wynosi ok. 23 %, a w Polsce 29,7%. W zasięgu terytorialnym nadleśnictwa ok. 93 tys. ha zainwentaryzowano 126 szt. łosi, 251 jeleni, 2672 saren, 569 dzików, 712 lisów, 152 jenotów, 328 borsuków, 336 kun leśnych i domowych, 44 norek amerykańskich, 369 tchórzy, 8 szopów praczy, 115 piżmaków, 2145 zajęcy, 2105 bażantów, 800 kuropatw. Poza tym występują jeszcze dzikie gęsi, dzikie kaczki, gołębie grzywacze, słonki i łyski. Część z tych zwierząt w ramach gospodarki populacjami przewidziana jest do pozyskania. W okresie zimowym zwierzęta są dokarmiane. Czasami, mimo sprzyjającej dla zwierzyny aurze, niejednokrotnie w paśnikach znaleźć można wyłożoną koniczynę, lucernę w lizawkach sól, a w podsypach zboże i poślad. Robi się to po to aby przyzwyczaić zwierzynę gdzie będzie mogła znaleźć pokarm podczas dużych opadów śniegu i mrozu. Trzeba też pamiętać o tym, że dokarmianie zarówno zwierzyny jak i ptaków nie może być czynnością jednorazową ale należy wykonywać ją systematycznie.
Przeczytaj więcej o łowiectwie
Jednym zdaniem zapraszamy wszystkich do lasu o każdej porze roku, jednak zima jest okresem szczególnym. Na puszystym śniegu znajdziemy tropy zwierząt a jeżeli będziemy mieli odrobinę szczęścia to spotkamy mieszkańców lasu poszukujących pokarmu.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Położenie
Położenie
Nadleśnictwo Mircze znajduje się na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie. Zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 98 324 ha.
Na tej powierzchni jest wg stanu na 1.01.2019 r. 10 615 ha lasów z tego 87,1 % Lasów Państwowych oraz 12,9% lasów innych własności. Wprowadzenie programów zalesiania gruntów zbędnych i nieprzydatnych do produkcji rolnej powoduje, że powierzchnia lasów prywatnych powoli, ale systematycznie w ostatnich latach ulega powiększeniu. Lasy Nadleśnictwa Mircze są bardzo rozproszone i tworzą ok. 150 kompleksów. Największy kompleks zwartego lasu – Lasy Dołhobyczowskie zajmują 1 729 ha (1 420 ha Leśnictwo Dołhobyczów oraz 309 ha lasy niepaństwowe). Pod względem administracyjnym Nadleśnictwo Mircze położone jest w obrębie dwóch powiatów województwa lubelskiego: Hrubieszów oraz Tomaszów Lubelski.
Pod względem regionalizacji przyrodniczo-leśnej tereny te leżą w Krainie Małopolskiej, w mezoregionach Zamojsko-Hrubieszowskim i Wyżyny Zachodnio-Wołyńskiej (Zielony R. Kliczkowska A. Regionalizacjia przyrodniczo-leśna Polski 2010). Tutejsze gleby należą w przeważającej części do działu gleb autogenicznych i rzędów: gleby brunatnoziemne i czarnoziemne. Powstały one w warunkach klimatu kontynentalnego i umiarkowanego suchego przy udziale roślinności łąkowo-stepowej i leśno-stepowej. Na tutejszym obszarze przeważa wpływ klimatu kontynentalnego, który charakteryzuje się bardzo upalnym latem oraz mroźną i śnieżną zimą. Występują tu również długie okresy upalne i bezdeszczowe. Jednak ze względu na bardzo dużą pojemność sorpcyjną i retencyjną tutejszych gleb okresy susz fizjologicznych są bardzo rzadkie i nie mają one większego znaczenia. Dlatego też głównym typem siedliskowym jest las świeży, który stanowi 63,3% powierzchni leśnej (Siedliskowy typ lasu TSL – podstawowa jednostka klasyfikacji siedlisk leśnych, gdzie głównymi elementami różnicującymi są żyzność i wilgotność gleby). Głównym gatunkiem lasotwórczym tutejszych lasów jest dąb szypułkowy, który występuje na 50,04% powierzchni, w dalszej kolejności występują: sosna pospolita 14,34%, brzoza (głównie brodawkowata) 13,48%, grab pospolity 11,92%, jesion wyniosły 0,26%, pozostałe 9,96% zajmują: klon jawor, klon zwyczajny, osika, czereśnia ptasia, modrzew europejski, buk zwyczajny i topole.
