Wydawca treści
Historia Nadleśnictwa
Dzieje Nadleśnictwa Mircze
W roku 1944 zostało utworzone z lasów prywatnych Nadleśnictwo Dołhobyczów z siedzibą w Uhrynowie, które wg stanu na 1.10.1945 r. miało powierzchnię 6056 ha lasów państwowych.
W roku 1951 miało miejsce wydarzenie określane mianem „korekty granic państwowych". Obszar Polski bogaty w pokłady węgla kamiennego o powierzchni 480 km2, zamieszkały głównie przez ludność polską, został włączony do ZSRR a Polska w zamian otrzymała część dzisiejszych Bieszczad. Również znaczna część lasów Nadleśnictwa Dołhobyczów została przekazana do ZSRR, a siedzibę nadleśnictwa przeniesiono do Mircza. W tym okresie do Nadleśnictwa Mircze włączono część lasów Nadleśnictwa Hrubieszów oraz duże obszary lasów prywatnych. W tym okresie zmieniała się również istotnie powierzchnia nadleśnictwa. W roku 1984 powierzchnia ta wynosiła 6 821 ha.
Największa zmiana powierzchni nadleśnictwa Mircze miała miejsce w 1995 roku, kiedy dokonano korekty granic zasięgu terytorialnego nadleśnictw Mircze i Tomaszów Lubelski.
Z Nadleśnictwa Tomaszów Lubelski zostały przyjęte leśnictwa Telatyn i Tarnoszyn o powierzchni 2 750 ha. Po tej zmianie powierzchnia Nadleśnictwa Mircze (obecnie stan na 01.01.2024 r.) wynosi 9 525,70 ha (w tym leśna 9 258,37 ha).
Nadleśniczowie zarządzający Nadleśnictwem Dołhobyczów a od 1951 roku Nadleśnictwem Mircze:
1. Z. Szczygieł 1945-1948
2. Z. Rząsa 1948-1954
3. R. Żurek 1954-1956
4. J. Włodecki 1957-1958
5. F. Buczak 1959-1961
6. Z. Kwiatkowski 1962-1965
7. M. Bielak 1966-1970
8. A. Mękal 1970-1973
9. A. Blaim 1974-1981
10. A. Michalczuk 1982-2018
11. P. Zawiślak 2018 -2022
12. T. Marzec 2022-2023
13. L. Dmitroca 2023 - do chwili obecnej
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
Lasy Nadleśnictwa Mircze podlegają Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie. Nadleśnictwo Mircze zarządza gruntami na powierzchni 9505,26 ha (wraz ze współwłasnościami).
Typ siedliskowy lasu określa rolę w produkcji leśnej wszystkich gatunków drzew, które mogą występować w danych warunkach siedliska. Obejmuje zespoły leśne reprezentujące różne stadia sukcesji ekologicznej. Typy siedliskowe lasu mogą się różnić składem florystycznym, strukturą, trwałością, żyznością i wilgotnością gleby, klimatem ukształtowaniem terenu i jego budową geologiczną.
Gleby naszych terenów tzw. lasu świeżego należą do typu brunatnych lub skrytobielicowych.
Ważniejszymi roślinami runa leśnego są: marzanka wonna, żywiec cebulkowy, żonkil zwyczajny, perłówka jednokwiatowa i miejscami czosnek niedźwiedzi. W warstwie podszytowej występują: kruszyna pospolita, leszczyna, trzmielina.
W składzie gatunkowym drzewostanów występują jako gatunki główne dąb a także w granicach zasięgu naturalnego buk oraz jako domieszka: grab, brzoza, lipa, klon, jesion, wiąz i jawor.
Grab tworzy zazwyczaj dolne piętro.
Charakterystyczne jest występowanie gatunków kontynentalnych: turzycy orzęsionej, zdrojówki rutewkowatej oraz roślin azoto i wilgociolubnych: pokrzywy, niecierpka pospolitego, kopytnika, bodziszka cuchnącego, gwiazdnicy wielkokwiatowej, jaskra owłosionego, czartawy pospolitej.
Wiosną kwitną i zawiązują liście tzw. neofity rozwijające kwiaty przed rozwojem liści drzew i krzewów. Jest to głównie zawilec gajowy tworzący białe dywany, przylaszczka, groszek wiosenny i fiołek leśny.
Pozostałe rośliny rozwijają się pod okapem ulistnionych warstw drzew i krzewów.